Ne gidenlere ağladık,ne gelenlere gülebildik,
Ne kaybolan duyguları aradık karanlıklarımızda,
Ne kırık kalbimizi toparlayabildik.
Ne de gitmeyi becerebildik uzaklara...
Bütün suç bizimdi aslında,bizim sevdamızın...
Ölüme bu kadar yakın, gitmeye bu kadar uzakken,
Karşılıksız aşklarımızda tek dert ortağımız kadehlerdi;
Soğuk, yalnız çaresiz gecelerin içinden gelen.
Bir gün daha doğar gecenin içinden,
Bir tek biz varız karanlıklar içinde,
Karanlık dehlizlerin soğukluğunun içinde,
Bir ışık ararız yolumuzu aydınlatan.
Yeni sevdalara yelken açmak istedik,
Eskileri unutmak,
Ama ne sarı odalardan kurtulduk,
Ne bitmez yalnızlığımızdan.
Ölümü düşündük saatlerce,
Sabahın ışıkları bize bakarken,
Ne ayrılığı yaşadık anlayarak
Ne mutluluğu paylaşacak birini bulduk.
Perişan halimize acırdı dışardan bakanlar,
Ne dostlar kalmıştı,ne sevgililer,
Mecnun bizden ilham alır haldeydi sanki
İlahi aşkların gölgesinde....
__________________
♥